سال |
برندگان نوبل شیمی |
کشور |
براساس | |
---|---|---|---|---|
۱۹۰۱ | یاکوبوس هنریکوس وانتهوف | هلند | «برای کشف قوانین دینامیک شیمی و فشار اسمزی به عنوان راه حلی برای آن.» | |
۱۹۰۲ | هرمان امیل فیشر | آلمان | «برای کارش بر روی شکر و ترکیبات شیمیایی ساختگی پورین» | |
۱۹۰۳ | سوانت آرنیوس | سوئد | «برای نظریهٔ جداسازی مواد به کمک فرایند الکترولیت» | |
۱۹۰۴ | ویلیام رمزی | بریتانیا | «برای کشف گازهای نجیب و تعیین جای آنها در جدول تناوبی عناصر.» | |
۱۹۰۵ | آدولف فون بایر | آلمان | «برای پیشبرد دانش شیمی آلی و صنعت در شیمی به کمک کارهایش بر روی رنگهای آلی و ترکیبهای هیدروآروماتیک» | |
۱۹۰۶ | هانری مواسان | فرانسه | «برای کوره الکتریکی و جداسازی فلوئور» | |
۱۹۰۷ | ادوارد بوخنر | آلمان | «برای تحقیقاتش در زمینهٔ بیوشیمی و کشف یک روش تخمیر بدون سلول (زنده)» | |
۱۹۰۸ | ارنست رادرفورد | بریتانیا نیوزیلند |
«برای تحقیقاتش در زمینهٔ واپاشی عناصر و شیمی مواد پرتوزا» | |
۱۹۰۹ | ویلهلم اوستوالد | آلمان | «برای کارش بر روی کاتالیزور و تحقیقاتش در زمینهٔ قوانین بنیادی حاکم بر تعادلهای شیمیایی و سرعت واکنش» | |
۱۹۱۰ | اوتو والاش | آلمان | «برای خدماتش در زمینهٔ شیمی آلی و صنعت در شیمی، به کمک گامهای پیشرو اش در ترکیبهای آلیفاتیک حلقوی» | |
۱۹۱۱ | ماری کوری | لهستان فرانسه |
«برای کشف عنصرهای رادیم و پولونیم با کمک جداسازی رادیم و تحقیق دربارهٔ طبیعت و ترکیبهای این عنصر مهم.« | |
۱۹۱۲ | ویکتور گرینیارد | فرانسه | «برای کشف واکنشگر گرینیارد» | |
پل ساباتیه | فرانسه | «برای روشی که پیشنهاد کرد، برای هیدروژندار کردن ترکیبهای آلی در حضور مقدار کمی از یک فلز » | ||
۱۹۱۳ | آلفرد ورنر | سوئیس | «برای کارش بر روی پیوند میان اتمهای مولکولها، بویژه در شیمی غیرآلی» | |
۱۹۱۴ | تئودور ویلیام ریچاردز | آمریکا | «برای تعیین دقیق وزن اتمی بسیاری از عنصرهای شیمیایی» | |
۱۹۱۵ | ریچارد ویلشتتر | آلمان | «برای تحقیق بر روی رنگدانههای گیاهی بویژه سبزینه» | |
۱۹۱۶ | اعطا نشدهاست. | |||
۱۹۱۷ | ||||
۱۹۱۸ | فریتس هابر | آلمان | «برای تولید آمونیاک از عناصر سازنده اش، فرایند هابر» | |
۱۹۱۹ | اعطا نشدهاست. | |||
۱۹۲۰ | والتر نرنست | آلمان | «برای کارش در بحث گرمایش و شیمی» | |
۱۹۲۱ | فردریک سودی | بریتانیا | «برای سهمی که او در دانش شیمی مواد پرتوزا دارد و تحقیقاتی که بر روی ساختار و طبیعت ایزوتوپها انجام داد.» | |
۱۹۲۲ | فرانسیس ویلیام آستون | بریتانیا | «برای کشف ایزوتوپهای تعداد زیادی از عناصر غیر رادیواکتیو با استفاده از روش طیفسنجی جرمی» | |
۱۹۲۳ | فریتز پرگل | اتریش | «برای اختراع روش میکروآنالیز مواد آلی | |
۱۹۲۴ | اعطا نشدهاست. | |||
۱۹۲۵ | ریچارد ژیگموندی | اتریش | «به خاطر پژوهش هایش در شیمی کلوییدی » |
۱۹۲۶–۱۹۵۰
سال | برندگان نوبل شیمی | کشور | براساس | |
---|---|---|---|---|
۱۹۲۶ | تئودور سودبرگ | سوئد | «به خاطر تحقیقات و کشفیاتش درباره ساختار ماده و بویژه چگونگی عملکرد چسبها و اولتراسانتریفیوژ | |
۱۹۲۷ | هاینریش اوتو ویلند | آلمان | «برای مطالعه درباره ساخت اسیدهای صفراوی و مواد مرتبط » | |
۱۹۲۸ | آدولف وینداوس | آلمان | «برای پژوهشهای خود به روی استرولها و نقش مهم او در کشف ویتامینها» | |
۱۹۲۹ | آرتور هاردن | بریتانیا | « برای تحقیقات در عرصه تخمیر قند و آنزیمهای تخمیرکننده» | |
هانس فون اوبر شلپین | آلمان | |||
۱۹۳۰ | هانس فیشر | آلمان | «برای تحقیقات درساختار سبزینه به ویژه برای سنتز همین» | |
۱۹۳۱ | کارل بوش | آلمان | «برای ابداع و توسعه روشهای شیمیایی با فشار زیاد» | |
فریدریش برژیوس | آلمان | |||
۱۹۳۲ | ایروینگ لانگمویر | آمریکا | «برای کشف ایزوترم جذب لانگمویر و تحقیقات در شیمی سطح» | |
۱۹۳۳ | اعطا نشدهاست. | |||
۱۹۳۴ | هارولد یوری | آمریکا | «برای کشف هیدروژن سنگین» | |
۱۹۳۵ | فردریک ژولیو کوری | فرانسه | «برای تولید عنصرهای پرتوزای جدید» | |
ایرن ژولیو کوری | فرانسه | |||
۱۹۳۶ | پیتر دبای | هلند | «برای پژوهش درباره گشتاور دوقطبی مولکولها و پراش اشعه ایکس والکترون در گازها» | |
۱۹۳۷ | نورمن هاورث | بریتانیا | «برای تحقیقاتش بر روی کربوهیدراتها و ویتامین ث» | |
پل کارر | سوئیس | «برای کارهایش بر روی کاروتنوئیدها، فلاوینها و ویتامینهای آ و ب۲» | ||
۱۹۳۸ | ریچارد کوهن | آلمان | «برای کارهایش بر روی کاروتنوئیدها و ویتامینها» | |
۱۹۳۹ | آدولف فریدریش بوتنانت | آلمان | «برای کارش بر روی هورمونهای جنسی» | |
لئوپولد روتسیکا | کرواسی | «برای کارهایش درباره پلی متیلنها و ترپنهای بالاتر» | ||
۱۹۴۰ | اعطا نشدهاست. | |||
۱۹۴۱ | ||||
۱۹۴۲ | ||||
۱۹۴۳ | گئورگ دو هوسی | مجارستان | «برای کارهایش بر روی ایزوتوپها به عنوان ردیاب در مطالعهٔ فرایندهای شیمیایی» | |
۱۹۴۴ | اتو هان | آلمان | «برای کشف شکافت هستههای سنگین» | |
۱۹۴۵ | آرتوری ایلماری ویرتانن | فنلاند | «برای مطالعات و نوآوریهایش در زمینهٔ کشاورزی و مواد غذایی شیمیایی، بویژه روشش در نگهداری علوفه» | |
۱۹۴۶ | جیمز بچلر سامنر | آمریکا | «برای کشف آنکه آنزیمها را میتوان بلوری کرد.» | |
جان هاوارد نورثروب | آمریکا | «برای فرآوری آنزیمها و پروتئین ویروسها در شکل خالص آنها.» | ||
وندل مردیت استنلی | آمریکا | |||
۱۹۴۷ | رابرت رابینسون | بریتانیا | «برای تحقیق در زمینه محصولات گیاهی با اهمیت زیست شناختی، به ویژهآلکالوییدها» | |
۱۹۴۸ | آرنه تیسلیوس | سوئد | «برای تحقیق درباره الکتروفورز و اکتشافات خوددرباره ماهیت پیچیده ی پروتیینهای سروم» | |
۱۹۴۹ | ویلیام جیوک | آمریکا | «برای مشارکتهای خود در زمینه ترمودینامیک شیمیایی، سردسازی مغناطیسی و بررســی رفتار مواد در دماهای بسیار پایین» | |
۱۹۵۰ | اوتو دایلز | آلمان | «برای کشف دیانهای مصنوعی» | |
کورت آلدر | آلمان |
۱۹۵۱–۱۹۷۵
سال | برندگان نوبل شیمی | کشور | براساس | |
---|---|---|---|---|
۱۹۵۱ | ادوین مک میلان | آمریکا | «برای کشف شیمی عناصر با عدد اتمی بالاتر از عدد اتمی اورانیوم، عنصر ترااورانیمی»[۵۹] | |
گلن سیبورگ | آمریکا | |||
۱۹۵۲ | آرچر جان پرتر مارتین | بریتانیا | « برای اختراع دستگاه کروماتوگرافی»[۶۰] | |
ریچارد لاورنس ساینگ | بریتانیا | |||
۱۹۵۳ | هرمان استاودینگر | آلمان | «برای اکتشافات خود در زمینه شیمی ماکرومولکولی»[۶۱] | |
۱۹۵۴ | لینوس پاولینگ | آمریکا | «برای تحقیقاتی که در عرصه کشش مولکولی و کاربردهای آن برای توضیح ساختار مواد پیچیده انجام داد.»[۶۲] | |
۱۹۵۵ | ونسانت دو وینیو | آمریکا | «برای تحقیقاتی که درباره بیوشیمی ترکیبات مهم گوگردی به خصوص سنتز هورمونهای پلی پپتیدی انجام داد.»[۶۳] | |
۱۹۵۶ | سر سایریل هینشلوود | بریتانیا | «برای تحقیقاتش درباره مکانیزمهای واکنشهای شیمیایی »[۶۴] | |
نیکولای سیمینوف | روسیه | |||
۱۹۵۷ | لرد تاد | بریتانیا | «برای کار درباره نوکلئوتیدو کوآنزیمهای نوکلئوتیدی »[۶۵] | |
۱۹۵۸ | فردریک سنگر | بریتانیا | «برای کار خود را بر روی ساختار پروتئین، به خصوص انسولین»[۶۶] | |
۱۹۵۹ | یاروسلاو هیروفسکی | جمهوری چک | «به خاطر کشف و توسعه شیوههای تحلیلی قطب نگاری»[۶۷] | |
۱۹۶۰ | ویلارد اف لیبای | آمریکا | «برای توسعه روش استفاده از کربن ۱۴ برای تعیین سن در باستان شناسی، زمین شناسی، ژئوفیزیک و دیگر شاخههای علم»[۶۸] | |
۱۹۶۱ | ملوین کالوین | آمریکا | «برای تحقیقات خود را بر روی جذب دی اکسید کربن در گیاهان»[۶۹] | |
۱۹۶۲ | ماکس اف پراتز | بریتانیا | «برای مطالعات خود به روی ساختارهای پروتئینهای کروی»[۷۰] | |
جان سی کندرو | بریتانیا | |||
۱۹۶۳ | کارل زیگلر | آلمان | «برای کشف در زمینه شیمی و فناوری پلیمرها، کاتالیزگر زیگلر-ناتا»[۷۱] | |
گویلو ناتا | ایتالیا | |||
۱۹۶۴ | دوروتی هاجکین | بریتانیا | «برای تعیین ساختارهای مهم مواد بیوشیمیایی با استفاده از تکنیکهای پرتوهای ایکس»[۷۲] | |
۱۹۶۵ | رابرت وودوارد | آمریکا | «برای دستاوردهای برجسته او در سنتز آلی»[۷۳] | |
۱۹۶۶ | روبرت اس مالیکن | آمریکا | «برای کار به روی کشش شیمیایی و ساختار الکترونیکی مولکولها از راه مطالعه تئوری اوربیتال مولکولی»[۷۴] | |
۱۹۶۷ | مانفرد ایگن | آلمان | «به خاطر مطالعاتی که در زمینه واکنشهای ابرسریع شیمیایی تحت تاثیر پالسهای بسیار کوتاه انرژی انجام دادند.»[۷۵] | |
رونالد نوریش | بریتانیا | |||
جرج پرتر | بریتانیا | |||
۱۹۶۸ | لارس اونزاگر | آمریکا | «به خاطر کشف موازنهای لارس اونزاگر»[۷۶] | |
۱۹۶۹ | درک بارتون | بریتانیا | «برای توسعه مفهوم صورت بندی و کاربردهای آن در شیمی»[۷۷] | |
آد هسل | نروژ | |||
۱۹۷۰ | لوییز اف لیلویر | آرژانتین | «برای کشف نوکلئوتیدهای قندی و نقش آنها در بیوسنتزهای کربوهیدارتها»[۷۸] | |
۱۹۷۱ | گرهارد هرتزبرگ | کانادا | «برای شناخت ساختار الکترونیکی و هندسی مولکولها به خصوص رادیکالهای آزاد»[۷۹] | |
۱۹۷۲ | کریستین آنفینزن | آمریکا | «برای کار بر روی ریبونوکلیزها»[۸۰] | |
استنفورد مور | آمریکا | «برای درک اتصالات موجود میان ساختار شیمیایی و فعالیت کاتالیکی مولکول ریبونوکلئویئک»[۸۰] | ||
ویلیام اشتین | آمریکا | |||
۱۹۷۳ | ارنست فیشر | آلمان | «به خاطر مطالعات مستقلی که بر روی فلزهای آلی انجام دادهاند»[۸۱] | |
جفری ویلکینسون | بریتانیا | |||
۱۹۷۴ | پل فلوری | آمریکا | «برای کار نظری و تجربی در شیمی فیزیک ماکرومولکولها» | |
۱۹۷۵ | جان کارنفورت | استرالیا بریتانیا |
«برای کار بر روی استریوشیمی واکنشهای کاتالیزه شده توسط آنزیمها» | |
ولادیمیر پریلاگ | یوگوسلاوی | «برای کار بر روی استریوشیمی و و واکنش مولکول های آلی» |
۱۹۷۶–۲۰۰۰
سال | برندگان نوبل شیمی | کشور | براساس | |
---|---|---|---|---|
۱۹۷۶ | ویلیام لیپسکام | آمریکا | «به خاطر مطالعاتش بر روی ساختار مشکلات نورزایی "بوران"های ترکیبات شیمیایی» | |
۱۹۷۷ | ایلیا پریگوجین | بلژیک | «برای تحقیق درباره ترمودینامیک غیر متعادل به خصوص توسعه تئوری ساختارهای پراکنده» | |
۱۹۷۸ | پیتر دی میشل | بریتانیا | «برای درک انتقال انرژی زیستی از طریق فرمولاسیون تئوری کیمیوسماتیک» | |
۱۹۷۹ | هربرت براون | آمریکا | «برای توسعه استفاده از ترکیبات محتوی عناصر بور و فسفر در سنتزهای آلی» | |
جورج ویتیگ | آلمان | |||
۱۹۸۰ | پل برگ | آمریکا | «برای مطالعات بنیادی درباره بیو شیمی اسیدهای نوکلئیک به خصوص DNA دوباره ترکیب کننده» | |
والتر گیلبرت | آمریکا | «برای مطالعات بنیادی درباره بیو شیمی اسیدهای نوکلئیک» | ||
فردریک سنگر | بریتانیا | |||
۱۹۸۱ | کینیشی فوکویی | ژاپن | «برای توسعه تئوریهای مستقل درباره مکانیزیمهای واکنشهای شیمیایی» | |
رولد هافمن | آمریکا | |||
۱۹۸۲ | آرون کلاگ | بریتانیا | «برای توسعه بلورنگاری الکترونی و کشف ساختار بیولوژیکی پروتئین اسید نوکلئیک پیچیده» | |
۱۹۸۳ | هنری تاب | آمریکا | «برای کار خود بر روی مکانیسم واکنشهای انتقال الکترون، به خصوص فلزات پیچیده» | |
۱۹۸۴ | روبرت مریفیلد | آمریکا | «برای توسعه متدولوژی سنتز شیمیایی روی یک ماتریکس جامد» | |
۱۹۸۵ | هربرت هاپتمن | آمریکا | «برای دستاوردهای برجسته خود در توسعه روشهای مستقیم برای تعیین ساختارهای بلوری»[۹۳] | |
جروم کارل | آمریکا | |||
۱۹۸۶ | دادلی هرشباخ | آمریکا | «برای مطالعاتی که درباره دینامیک فرایندهای ابتدایی شیمیایی انجام دادهاند» | |
یوان لی | آمریکا | |||
چارلز پولانی | کانادا مجارستان | |||
۱۹۸۷ | دونالد کرام | آمریکا | «به خاطر توسعه و استفاده از مولکولهایی با تعاملات گزینشی تحت ساختاری» | |
جان ماری لن | فرانسه | |||
چارلز پدرسون | آمریکا | |||
۱۹۸۸ | یوهان دشنهافر | آلمان | «برای تعیین ساختار سه بعدی یک مرکز واکنش فوتوسنتزی» | |
رابرت هابر | آلمان | |||
هارتموت میشاییل | آلمان | |||
۱۹۸۹ | سیدنی آلتمن | کانادا آمریکا |
«برای کشف خصوصیات RNA، ریبوزیم» | |
توماس چک | آمریکا | |||
۱۹۹۰ | الیاس کوری | آمریکا | «برای توسعه تئوری و متدولوژی سنتز آلی» | |
۱۹۹۱ | ریچارد ارنست | سوئیس | «برای توسعه متدولوژی طیف نگاری با روزنانس مغناطیسی هستهای با وضوح تصویر بالا» | |
۱۹۹۲ | رادولف مارکوس | آمریکا | «برای نظریه مارکوس در سیستمهای شیمیایی» | |
۱۹۹۳ | کری مالیس | آمریکا | «برای اختراع روش واکنش زنجیره پلیمراز» | |
مایکل اسمیت | کانادا | «برای اختراع روش واکنش زنجیره پلیمراز و توسعه آن برای مطالعات پروتئینی» | ||
۱۹۹۴ | جرج اولاه | آمریکا مجارستان |
«برای تحقیق درباره کربوکاتیونها»[۱۰۲] | |
۱۹۹۵ | پاول کراتژن | هلند | «برای کار درباره شیمی اتمسفر به خصوص در مورد شکل گیری و تجزیه ازن» | |
ماریو مولینا | مکزیک آمریکا | |||
فرانک رولند | آمریکا | |||
۱۹۹۶ | روبرت کرل | آمریکا | «برای کشف فولرنها» | |
هارولد کروتو | بریتانیا | |||
ریچارد اسملی | آمریکا | |||
۱۹۹۷ | پل بویر | آمریکا | «برای تحقیقات به روی ایتیپی سینتیز در زمینه سنتز آدنوزین تری فسفات» | |
جان واکر | بریتانیا | |||
جینس اسکو | دانمارک | «برای کشف آنزیم یونی در تبادل سدیم- پتاسیم» | ||
۱۹۹۸ | والتر کوهن | آمریکا | «برای توسعه قضیههای هوهنبرگ-کوهن» | |
جان پاپل | بریتانیا | «برای توسعه روشهای محاسباتی در شیمی کوانتوم» | ||
۱۹۹۹ | احمد حسن زویل | مصر آمریکا |
«برای مطالعه درباره انتقال واکنشهای شیمیایی با استفاده از طیف نگاری در یک کوادریلیوم ثانیه، طیف سنجی فمتوثانیه» | |
۲۰۰۰ | آلن هیگر | آمریکا | «برای کشف و توسعهٔ پلیمررسانا» | |
آلن مک دایارمید | آمریکا نیوزیلند | |||
هیدکی شیریکاوا | ژاپن |
۲۰۰۱–۲۰۲۵
سال | برندگان نوبل شیمی | کشور | براساس | |
---|---|---|---|---|
۲۰۰۱ | ویلیام نولز | آمریکا | «برای کار درباره واکنشهای هیدروژنی کاتالیزهای کایرال» | |
ریوجی نویوری | ژاپن | |||
کارل شارپلس | آمریکا | «برای کار درباره واکنشهای اکسیداسون فعال شده توسط کاتالیزهای کایرال» | ||
۲۰۰۲ | جان فن | آمریکا | «برای توسعه روش های شناسایی و تجزیه و تحلیل ساختار مولکولهای بیولوژیکی و توسعه طیف نگاری با رزونانس مغناطیسی هستهای » | |
کیوتی تاناکا | ژاپن | |||
کورت ووتریش | سوئیس | «برای توسعه روش برای شناسایی و تجزیه و تحلیل ساختار مولکولهای بیولوژیکی و تعیین ساختار سه بعدی ماکرومولکولهای بیولوژیکی در محلول » | ||
۲۰۰۳ | پیتر اگر | آمریکا | «برای کشف کانالهای غشای سلولی» | |
رودریک مک کینون | آمریکا | «برای کشفهایش در ارتباط با کانالهای غشای سلولی و مطالعات ساختاری در کانالهای یونی» | ||
۲۰۰۴ | هارون تسیخانوور | اسرائیل | «به خاطر کشف فروسایش پروتئین اوبیکیتین دار» | |
افرام هرشکو | اسرائیل | |||
اروین روز | آمریکا | |||
۲۰۰۵ | ایو چاوین | فرانسه | «برای توسعه روشهای تحریفی در سنتز آلی» | |
رابرت گرابز | آمریکا | |||
ریچارد شراک | آمریکا | |||
۲۰۰۶ | راجر کورنبرگ | آمریکا | «به خاطر مطالعاتش درباره پایههای مولکولی رونویسی یوکاریوتی» | |
۲۰۰۷ | گرهارد ارتل | آلمان | «برای تحقیقاتش در زمینه فرایندهای شیمیایی روی سطوح جامد » | |
۲۰۰۸ | اسامو شیمومورا | ژاپن | «برای کشف و توسعهٔ پروتئین فلورسنت سبز» | |
مارتین کلایف | آمریکا | |||
راجر تسین | آمریکا | |||
۲۰۰۹ | ونکاترامان راماکریشنان | آمریکا | «برای مطالعه بر روی ساختار و عملکرد رناتن» | |
توماس استیتز | آمریکا | |||
عادا یونات | اسرائیل | |||
۲۰۱۰ | ریچارد اف. هک | آمریکا | «برای توسعه راههای جدید و موثر برای پیوندهای اتمهای کربنی برای ساخت مولکولهای پیچیده» | |
ای ایچی نگیشی | آمریکا | |||
آکیرا سوزوکی | ژاپن | |||
۲۰۱۱ | دانیال شختمن | اسرائیل | «برای کشف شبه کریستالها» |
برگرفته از مجله ویکی پدیا